Reisje naar Bamako

Hallo allemaal!
Leuk hoor, al die reacties. Ik zal jullie niet langer in spanning laten, haha. Al wordt het wel een beetje ingewikkeld. Er volgt nu een verslag van vadaag (woensdag) en morgen komt er een bericht van de afgelopen dagen.
Ik zou dus eigenlijk gisteren al naar Bamako gaan om mijn visum te verlengen, maar omdat Adama een beetje ziek was hebben we het een dagje uitgesteld. Dus daar gingen we, vanacht rond half 2! zaten we in de bus. En dat was me het ritje wel. Adama raakte in gesprek met een paar mensen, wat uitliep in een discussie waarbij ze steeds harder gingen praten. Er waren maar 3 of 4 mensen in de hele bus aan het praten, maar helaas zat ik precies naast die paar mensen. 3 en een half uur en heel wat keren in slaap vallen en weer wakker worden later, stapten we uit in Bamako, 5 uur dus. En behoorlijk uitgeput hebben we een taxi genomen naar een tante van Adama. Echt ontzettend aardig dat we daar zo vroeg in de ochtend mochten aankloppen om even wat bij te slapen. Helaas is van slapen voor mij niet heel veel gekomen, want na de gebruikelijke vroege geluiden van de moskee begon het gesnurk. Maar toch wel wat meer uitgerust konden we ons wassen, wat eten en op weg naar het bureau van de vreemdelingenpolitie voor mijn visum. Dat was snel geregeld. Johan had al aangekondigd dat we langs zouden komen, dus alleen even snel een formuliertje invullen, paspoort achterlaten en later terugkomen. In de tussentijd zijn we nog langs de school van Adama's zoon gegaan (die woont in Bamako) en hebben we nog wat bijgeslapen en gegeten bij Adama's tante.
Rond 4 uur kon ik mijn paspoort weer ophalen, dus vertrokken we om 3 uur weer. Het duurde helaas even voor ik mijn paspoort inderdaad kreeg. Een half uurtje waarin ik steeds banger werd dat we onze bus gingen missen, die om 4 uur zou vertrekken, maar met paspoort en visum voor de komende 6 maanden op zak gingen we met de taxi naar het busstation. Adama had al gebeld om twee plaatsen te reserveren, dus dat was geen probleem.... dachten we.
De bus die langskwam en die naar Kita ging, zat al helemaal vol en wilde dus niet voor ons stoppen. Een tijdje later zijn we in een klein busje verder Kati in gereden, in de hoop daar een plekje te kunnen vinden. Helaas, niet gelukt. Ook daar kwam een bus langs die al vol zat. Uiteindelijk hebben we Johan gebeld om te vragen of hij en Ramata ons konden ophalen.
Nu zit ik dus weer in Kati, waar we de nacht gaan doorbrengen om morgenochtend weer naar Kita te vertrekken. Ontzettend bedankt in elk geval! Het was geen pretje geweest om nog langer te moeten wachten buiten.
Ik ga nu even dankbaar gebruik maken van de gelegenheid om mailtjes te beantwoorden, want dat is tot nu toe nog niet gelukt. Ik hoop dat ik morgen nou eindelijk echt eens die foto's op internet kan zetten. Het is echt ongelooflijk, maar de plannen die ik maak kan ik om de een of andere reden steeds niet uitvoeren, haha.