's Middags, 17.00, nog steeds donderdag

Daar ben ik weer. Na het eten vanmiddag zat ik nog even aan tafel te niksen, toen Ramata me kwam vragen of ik mee ging naar een bruiloft met haar en een jonge vrouw waar ik eerlijk gezegd de naam niet van heb meegekregen. Dat wilde ik natuurlijk wel! Dus wij met zijn drieen op de scooter.
Eerlijk gezegd vond ik het af en toe wel een beetje eng, aangezien de wegen hier niet echt je van het zijn. Daarmee bedoel ik eigenlijk dat ze vol zitten met scheuren en kuilen, waardoor je nogal slinger-de-slang moet rijden. Maar... we hebben het overleefd! Hoe kan het eigenlijk ook anders, ze doen dat hier elke dag. Goed, we kwamen dus bij een soort tent, waar iedereen op stoeltjes in een grote kring zat, met in het midden een stuk of 5 jongens met verschillende trommels. Dat ze dat zo lang kunnen volhouden, want volgens mij duurde het feest zeker een paar uur. Het ziet er echt ontzettend vermoeiend uit, al die armspieren aangespannen, en hun gezichten half vertrokken van de kracht waarmee ze op die trommels slaan... Maar dan heb je ook wat natuurlijk. Je voelt het ritme gewoon in je hele lijf. En als die vrouwen dansen als wilden natuurlijk, haha. Soms een voor een, dan weer met zijn allen in een kring achter elkaar aan, en stampen met hun voeten, in hun handen klappen. Erg leuk om te zien allemaal.
Ik moet wel bekennen dat ik zelf maar niet mee heb gedaan, ik vind het nog iets te vroeg om mezelf meteen voor schut te zetten. Daar heb ik waarschijnlijk nog genoeg gelegenheden voor, niet waar?