Bijna thuis

Het is zover, de laatste weekjes zijn ten einde. En tijdens het wachten op het vliegveld in Istanbul schrijf ik nog even mijn laatste update.
De laatste weken bestonden wat minder uit lesgeven en wat meer uit tripjes maken. We zijn naar Mui Ne geweest, waar we voor het eerst een dag een scooter hebben gehuurd en langs de kust naar de zandduinen zijn gereden. Echt super leuk was dat! Een beetje cruisen over een praktisch verlaten weg, met de zee aan de ene kant en duinen en palmbomen aan de ander. En een behoorlijk fel zonnetje natuurlijk. Ik moet zeggen dat ik na die dag wel iets beter begrijp waarom Vietnamezen zich zo goed bedekken als ze op de scooter zitten.
Vorige week was ook een vriendin van Miriam in Ho Chi Minh aangekomen, en gingen we dus met z'n drieën dingen doen. Zoals de langverwachte tour naar de Mekong Delta. Al zaten we wat meer in de ba dan we hadden gedacht, het was wel erg leuk. In een bootje over de rivier, slapen in een klein dorpje waar we zelf loempia's hebben gemaakt, 's ochtends voor de verandering weer eens voor 6 uur op om naar de lokale markt te gaan, de floating markt gezien waar mensen op het water al hun groente en fruit vanaf hun boot verkopen.. Behoorlijk vol programma dus. Ohja, en op de valreep nog even een python om onze nek gehad. Waar die ineens vandaan kwam is een beetje een raadsel, maar ze verzinnen wel meer van die volkomen willekeurige toeristen attracties.
En vorig weekend hadden we dus onze laatste lessen. Toch wel jammer, want ik vond onze studenten echt heel leuk. Gelukkig wilden zij ons ook niet zomaar laten gaan, en hebben ze ons bij wijze van afscheid meegenomen naar een koffieshop. Natuurlijk moesten er ook mensen liedjes zingen (Westlife, want iedereen is daar fan van in Vietnam), en we kregen zelfs cadeautjes. Hardstikke lief dus allemaal :)
Afgelopen week zijn we als afsluiter (voor mij dan tenminste) nog een paar dagen naar Dalat gegaan. Dat was weer heel iets anders. Het ligt in de bergen en het is dus een stuk koeler. Dat was best even een verademing, al was het wel jammer dat het gepaard ging met heel veel regen in de middag. Ook op de dag dat we er weer met scooters op uit waren getrokken om in de omgeving watervallen te bezoeken. Die waren trouwens wel heel erg gaaf! Een ervan kon je zelfs beklimmen, en een groepje Vietnamezen had de grootste lol daar in het water. Maar op de terugweg moesten we dus helaas door de stromende regen. En dan wordt er volgens mij wel van Nederlanders gezegd dat ze door weer en wind op hun fiets stappen, maar wij zijn echt nog niks gewend vergeleken met de mensen in Vietnam, haha! Iets anders wat zeker de moeite van het vertellen waard is, is het dagje canyoning dat we in Dalat hebben gedaan. Ik heb af en toe wel doodsangsten uitgestaan (vooral bij het moment dat we van een 11m hoge rots gingen springen, en ik eigenlijk niet durfde waardoor het volgens mij heel wat slechter had kunnen aflopen...), maar het was ontzettend gaaf! Abseilen van watervallen, springen van rotsen dus, en gewoon de watervallen gebruiken als een soort natuurlijke glijbaan. Voorlopig heb ik mijn adrenaline rush dus wel weer even gehad.
Toen kwam uiteindelijk gister nog het laatste dagje in Ho Chi Minh City. Toch wel gek, want toen we 's ochtends aankwamen, voelde het echt als thuiskomen. Maar aan alles komt een eind, dus na een laatste rondje over de markt was het toch echt tijd om afscheid te nemen. Onze nieuwe vrienden hebben ons nog meegenomen voor een laatste heerlijke ijskoffie, hebben een lied voor me gezongen als afscheid, en me een fotoalbum meegegeven met alle leuke herinneringen van de afgelopen 6 weken in Vietnam.
Ik heb een geweldige tijd gehad de afgelopen 4 maanden, maar nu ik onderweg ben toch ook wel zin om weer thuis te zijn.

Dus voor Miriam: heeeeel veel plezier de laatste weekjes met Hester! Maak een mooi einde aan onze super gave reis!
En voor de rest: tot heel snel (misschien al over een paar uurtjes!!)

Liefs,
Emma