Thanksgiving, witwater kanoën, meer blauwe plekken

Ik heb net het perfecte weekend in Canada achter de rug. Gister was Thanksgiving, dus een extra dagje vrij, en hét moment om een lang weekend weg te gaan. Bestemming: de Petawawa rivier in Algonquin Provincial Park. Dit was een ander uitstapje met de Outdoors Club, en we hadden het niet beter kunnen treffen. Heerlijk weer, een spannende rivier met bomen in groen, geel, rood en oranje aan beide kanten, en kampeerplaatsen aan de rand van het water waar we wakker werden met zonsopgang. Vrijwel alle buitlanders waren het erover eens: dit was de ultieme ervaring van het Canadese leven.
Vrijdagmiddag vertrokken we, nadat we met veel moeite 6 kano's op 3 auto's hadden vastgebonden, en een uur of 5 later kwamen we aan in Algonquin Park. Iets later dan gedacht, en het was al helemaal donker. Natuurlijk geen lantaarnpaal te bekennen, en we konden de plek waar we zouden kamperen dus niet vinden. Uiteindelijk hebben we de 3 tentjes maar gewoon ergens midden op de weg opgezet, en de volgende ochtend zijn we zo snel mogelijk weer vertrokken om de kano's vol te laden met alle tassen, een ontbijt klaar te maken op een kampvuur en dan eindelijk het water op. De eerste dag was behoorlijk rustig, voornamelijk in de zon door een kalme rivier peddelen. Wat later op de dag kwamen we ook bij een aantal echte stroomversnellingen. Omdat zeker de helft nog nooit 'whitewater canoeing' had gedaan, moesten we steeds alle tassen uit de kano halen en die via het land naar het einde van de stroomversnelling brengen. Dat was om te voorkomen dat alles meteen in het water terecht zou komen als er iemand omsloeg. Af en toe was het best spannend, maar vooral ontzettend leuk! En iedereen heeft het die eerste dag gered zonder omslaan. Helemaal droog konden we het niet houden, af en toe sloeg er toch een golf water de boot in, maar het was toch 25 graden, dus dat maakte niemand iets uit. Ik heb zelfs even gezwommen. Wie had dat ooit gedacht, in okotber in Canada?
Tegen de avond zochten we een plek om te kamperen, tussen de bomen aan de rand van het water. Hout zoeken, tenten opzetten, water halen uit de rivier en eten maken op een kampvuur. Een en al gezelligheid natuurlijk. Maar we moesten het niet te laat maken, want de volgende dag stonden ons behoorlijk wat stroomversnellingen te wachten. De eerste van de dag was ook meteen de moeilijkste, en er zou sowieso minimaal één kano omslaan. Niet een heel aantrekkelijk vooruitzicht om 8 uur 's ochtends... Maar we hebben het toch maar geprobeerd. Het was ontzettend gaaf, en het moeilijkste deel deden ik en de jongen waarmee ik in een kano zat (net zo onervaren als ik) zonder omslaan of vast te komen op een rots! Helaas begonnen we iets te vroeg met juichen, want om de hoek was nog een rots, en we gingen te snel om die nog te ontwijken. We kwamen vast te zitten en sloegen heel langzaam om. Koud! En wat is het moeilijk om weer terug in je kano te komen. In dit geval zelfs onmogelijk, dus onze kano ging er vandoor en wij dreven hortend en stotend (vanwege alle rotsen onder water) met de stroom mee. Maar het was een hele leuke ervaring. Helaas deden we eenzelfde soort actie nog een keer die dag. Degene achter ons zei net tegen zijn kanopartner: laten we dezelfde weg nemen als Simon en Emma, dat gaat goed!, toen 2 seconden later onze kano ineens in het water verdween. Maar ondanks het koude water was dat zonder twijfel de leukste dag van het hele weekend!
Na een laatste nacht kamperen in de wildernis en een ochtend rustig verder peddelen, moesten de auto's weer volgeladen worden en gingen we terug naar Kingston. Daar wachtte een uitgebreid Thanksgiving diner op ons, en de anderen die het weekend met de Outdoors Club weg waren geweest, compleet met kalkoen en cranberrysaus. Dat was een leuke afsluiting van een geweldig weekend. Ik ben wel weer wat spierpijn en een aantal blauwe plekken rijker (hoe kan het ook anders), maar dat was het zeker waard!